Hey allemaal!

Eerst heel erg bedankt voor de leuke reacties en het lezen van mijn blog. Ik vind het heel leuk om te zien hoeveel mensen het lezen en mij volgen!

Ik heb al even niks meer van me laten horen via een blog. Afgelopen weken heb ik veel meegemaakt, zoveel dat ik niet helemaal weet waar ik moet beginnen.

Ik heb nu bijna 3 weken stage erop zitten en ik heb erg veel gezien. We worden elke maandag t/m donderdag thuis opgehaald door een vaste taxidriver die ons naar stage brengt. Dit vind ik heel fijn!

De eerste week begon op de Emergency ward. Dit was een heftige eerste afdeling. In eerste instantie vooral omdat we nog niet bekend waren met de cultuur, en al helemaal nog niet in een werkomgeving. Daarbij kreeg ik veel indrukken van patiënten die (soms met spoed) werden binnen gebracht.

We zagen dat ze anders met de patiënten om gaan dan wij in gewent zijn in Nederland. Er lijkt meer een afstand te zijn tussen zorgverlener en patiënt en er vindt minder verbale communicatie plaats merk ik. Bijv. bij het inbrengen van een infuus maken ze niet zo veel contact met een angstige patiënt.
We merken ook dat initiatief nemen van belang is omdat ze je anders niet zo snel zullen betrekken. Maar als je initiatief neemt en een praatje maakt is het personeel meestal erg nieuwsgierig naar ons! Ze willen ons veel uitleggen en laten ons dan veel laten zien!

Op de Emergency ward komen voornamelijk mensen binnen die een verkeersongeluk hebben mee gemaakt. Het verkeer is hier best druk en chaotisch en er zitten op veel plekken gaten in de weg. Mensen komen binnen met flinke verwondingen. Vervolgens verbinden ze dit met verband wat de patiënten zelf moeten aanschaffen. Dat geldt ook voor medicatie, donorbloed, infusievocht enz. Als ze dit geld niet hebben dan krijgen de patiënten dus geen behandeling. Hier moet ik erg aan wennen, dit merkte ik ook al tijdens mijn stage in de Filipijnen.

Een van de heftige ervaringen die ik heb mee gemaakt op de Emercency ward is dat er een vrouw die al overleden was binnen werd gebracht. Deze vrouw was thuis gevonden door familie. Ze konden niks meer doen. Ze lag midden op de afdeling op het bed waarmee ze werd binnen gebracht. Ze had geen laken over zich heen dus letterlijk iedereen kon het lichaam zien. Kinderen en andere patiënten/familie. Vervolgens na ongeveer 30 min kwam het mortuarium het lichaam ophalen. Hiervoor moest het lichaam weer op een andere wagen, ook dit gebeurde in het openbaar. Dit gaat allemaal zo anders dan ik zelf ben gewent. Ik weet dat het cultuur gebonden is maar het blijft allemaal heftig om te zien en te beseffen hoe anders het leven hier is.

Op deze afdeling heb ik veel gezien en geleerd! Dan is er nog een typerend dingentje. Als iemand bloed krijgt gedoneerd, wordt er over de zak bloed een lakentje gehangen zodat niemand dit kan zien. Dit is niet netjes hier en een soort van privé om wel te laten zien.

De andere afdeling waar ik een weekje stage heb gelopen is de Female ward. Mannen en vrouwen liggen hier dus apart. Dit is een fijne afdeling om meer te leren over bepaalde ziektebeelden en nieuwe ziektes zoals malaria. De vrouwen en mannen liggen met ongeveer 8 mensen samen op een zaal. En er zijn nog ongeveer twee 2 pers kamers. De familie komt alleen op bezoek tijdens de bezoekuren en de familie helpt de patiënt met het eten, drinken, wassen, toiletgang enz. De verpleging is alleen voor de medische zorg.

Deze week loop ik stage op de Labor ward. Alle vrouwen die bevallen of een keizersnede krijgen komen naar deze afdeling. Ik heb het echt heel erg naar m’n zin hier! Het personeel legt van alles uit als je iets vraagt. En de baby’s die net geboren zijn vindt ik al helemaal leuk! Ik zie veel dingen die ik niet in Nederland zou zien. Met bevallingen is het vaak spannend of het goed afloopt. Als het niet goed gaat met het baby’tje kunnen ze niet zo veel doen. Ze houden de vitale functies in de gate en ze kunnen de baby beademen. Couveuses hebben ze hier niet.

Als vrouwen bevallen zijn ze vaak zonder familie. De echtgenoot is hier meestal niet bij, of ze wachten buiten. Mij is vertelt dat ze hier de bevalling vaak niet aan kunnen zien.

Het is leuk dat we als groep steeds meer verschillen ontdekken over het land en de cultuur in vergelijking met Nederland. Zo eten ze hier heel veel pittig eten (waar ik totaal niet tegen kan), kan je hier met een propvolle taxi een hele reis maken en koop je de politie om zodat je een boete kan voorkomen.

Verder zijn we ook nog een weekend naar Accra geweest. Dit is de hoofdstad van Ghana. Totaal verschillend van het dorpje waar we nu in wonen. Het is meer westers, de mensen zijn wat ‘rijker’. Dit zie ik aan de huizen, de auto’s, mensen hebben een telefoon en laptop en maken gebruik van grote en duurdere winkels.

In Accra hebben we veel mensen leren kennen en daarmee zijn we ook uit geweest! Dit was heel erg gezellig! De volgende dag zijn we naar het Art center geweest, dit zijn allemaal kleine winkeltjes waar je typische Afrikaanse spulletjes kan kopen.

Verder zijn we nog naar de aapjes geweest. Bijzonder om mee te maken en mooi om te zien. Als je een banaantje in je hand hebt dan eten ze die uit je hand op. 2 mensen in de groep hadden het geluk dat er een aapje op ze kwam zitten!

Vanaf vandaag hebben we een weekje vakantie. We gaan naar Mole National park. Hier verblijf we 4 dagen en gaan we verschillende safari’s doen. Daarna gaan we nog naar een nijlpaardenpark toe. Ik heb er heel veel zin in, en ik houd jullie op de hoogte!

Nogmaals, leuk dat je me blog leest!

Liefs Ruth.