Indrukken op stage

Hey allemaal!

Eerst heel erg bedankt voor de leuke reacties en het lezen van mijn blog. Ik vind het heel leuk om te zien hoeveel mensen het lezen en mij volgen!

Ik heb al even niks meer van me laten horen via een blog. Afgelopen weken heb ik veel meegemaakt, zoveel dat ik niet helemaal weet waar ik moet beginnen.

Ik heb nu bijna 3 weken stage erop zitten en ik heb erg veel gezien. We worden elke maandag t/m donderdag thuis opgehaald door een vaste taxidriver die ons naar stage brengt. Dit vind ik heel fijn!

De eerste week begon op de Emergency ward. Dit was een heftige eerste afdeling. In eerste instantie vooral omdat we nog niet bekend waren met de cultuur, en al helemaal nog niet in een werkomgeving. Daarbij kreeg ik veel indrukken van patiënten die (soms met spoed) werden binnen gebracht.

We zagen dat ze anders met de patiënten om gaan dan wij in gewent zijn in Nederland. Er lijkt meer een afstand te zijn tussen zorgverlener en patiënt en er vindt minder verbale communicatie plaats merk ik. Bijv. bij het inbrengen van een infuus maken ze niet zo veel contact met een angstige patiënt.
We merken ook dat initiatief nemen van belang is omdat ze je anders niet zo snel zullen betrekken. Maar als je initiatief neemt en een praatje maakt is het personeel meestal erg nieuwsgierig naar ons! Ze willen ons veel uitleggen en laten ons dan veel laten zien!

Op de Emergency ward komen voornamelijk mensen binnen die een verkeersongeluk hebben mee gemaakt. Het verkeer is hier best druk en chaotisch en er zitten op veel plekken gaten in de weg. Mensen komen binnen met flinke verwondingen. Vervolgens verbinden ze dit met verband wat de patiënten zelf moeten aanschaffen. Dat geldt ook voor medicatie, donorbloed, infusievocht enz. Als ze dit geld niet hebben dan krijgen de patiënten dus geen behandeling. Hier moet ik erg aan wennen, dit merkte ik ook al tijdens mijn stage in de Filipijnen.

Een van de heftige ervaringen die ik heb mee gemaakt op de Emercency ward is dat er een vrouw die al overleden was binnen werd gebracht. Deze vrouw was thuis gevonden door familie. Ze konden niks meer doen. Ze lag midden op de afdeling op het bed waarmee ze werd binnen gebracht. Ze had geen laken over zich heen dus letterlijk iedereen kon het lichaam zien. Kinderen en andere patiënten/familie. Vervolgens na ongeveer 30 min kwam het mortuarium het lichaam ophalen. Hiervoor moest het lichaam weer op een andere wagen, ook dit gebeurde in het openbaar. Dit gaat allemaal zo anders dan ik zelf ben gewent. Ik weet dat het cultuur gebonden is maar het blijft allemaal heftig om te zien en te beseffen hoe anders het leven hier is.

Op deze afdeling heb ik veel gezien en geleerd! Dan is er nog een typerend dingentje. Als iemand bloed krijgt gedoneerd, wordt er over de zak bloed een lakentje gehangen zodat niemand dit kan zien. Dit is niet netjes hier en een soort van privé om wel te laten zien.

De andere afdeling waar ik een weekje stage heb gelopen is de Female ward. Mannen en vrouwen liggen hier dus apart. Dit is een fijne afdeling om meer te leren over bepaalde ziektebeelden en nieuwe ziektes zoals malaria. De vrouwen en mannen liggen met ongeveer 8 mensen samen op een zaal. En er zijn nog ongeveer twee 2 pers kamers. De familie komt alleen op bezoek tijdens de bezoekuren en de familie helpt de patiënt met het eten, drinken, wassen, toiletgang enz. De verpleging is alleen voor de medische zorg.

Deze week loop ik stage op de Labor ward. Alle vrouwen die bevallen of een keizersnede krijgen komen naar deze afdeling. Ik heb het echt heel erg naar m’n zin hier! Het personeel legt van alles uit als je iets vraagt. En de baby’s die net geboren zijn vindt ik al helemaal leuk! Ik zie veel dingen die ik niet in Nederland zou zien. Met bevallingen is het vaak spannend of het goed afloopt. Als het niet goed gaat met het baby’tje kunnen ze niet zo veel doen. Ze houden de vitale functies in de gate en ze kunnen de baby beademen. Couveuses hebben ze hier niet.

Als vrouwen bevallen zijn ze vaak zonder familie. De echtgenoot is hier meestal niet bij, of ze wachten buiten. Mij is vertelt dat ze hier de bevalling vaak niet aan kunnen zien.

Het is leuk dat we als groep steeds meer verschillen ontdekken over het land en de cultuur in vergelijking met Nederland. Zo eten ze hier heel veel pittig eten (waar ik totaal niet tegen kan), kan je hier met een propvolle taxi een hele reis maken en koop je de politie om zodat je een boete kan voorkomen.

Verder zijn we ook nog een weekend naar Accra geweest. Dit is de hoofdstad van Ghana. Totaal verschillend van het dorpje waar we nu in wonen. Het is meer westers, de mensen zijn wat ‘rijker’. Dit zie ik aan de huizen, de auto’s, mensen hebben een telefoon en laptop en maken gebruik van grote en duurdere winkels.

In Accra hebben we veel mensen leren kennen en daarmee zijn we ook uit geweest! Dit was heel erg gezellig! De volgende dag zijn we naar het Art center geweest, dit zijn allemaal kleine winkeltjes waar je typische Afrikaanse spulletjes kan kopen.

Verder zijn we nog naar de aapjes geweest. Bijzonder om mee te maken en mooi om te zien. Als je een banaantje in je hand hebt dan eten ze die uit je hand op. 2 mensen in de groep hadden het geluk dat er een aapje op ze kwam zitten!

Vanaf vandaag hebben we een weekje vakantie. We gaan naar Mole National park. Hier verblijf we 4 dagen en gaan we verschillende safari’s doen. Daarna gaan we nog naar een nijlpaardenpark toe. Ik heb er heel veel zin in, en ik houd jullie op de hoogte!

Nogmaals, leuk dat je me blog leest!

Liefs Ruth.

Eerste weekje Ghana

Hoi allemaal,

Inmiddels verblijf ik al weer langer dan 1 week in Ghana. We hebben deze week vrij gehad omdat onze uniformen die we nodig hebben in het ziekenhuis nog niet klaar waren.

Afgelopen week hebben we een introductie gehad. We zijn rondgeleid door Golokwati (ons dorpje) en in de stadjes eromheen zoals: Hohoe. We weten ons inmiddels aardig te redden hier in de omgeving. Met een groep van 8 mensen was het nog even uitzoeken hoe we het beste gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer. We reizen regelmatig met de taxi of trotro. De trotro is een busje waar ongeveer 12 mensen in kunnen. Dit busje stopt dan bij elk dorpje. Dit is vaak een chaos, alle trotro en taxi drivers willen zo snel mogelijk mensen hebben om te vervoeren.

We hebben dinsdag een rondleiding gekregen in het ziekenhuis waar we gaan werken. Het ziekenhuis ziet er echt heel erg goed uit. Er zijn net zo als in Nederland verschillende afdelingen. Mannen en vrouwen liggen niet samen op een afdeling maar zij hebben ieder een eigen afdeling. Ik sta met Britt op een afdeling. Om de week of om de dag wisselen we van afdeling zodat we alles te zien krijgen.

We hebben gehoord dat we veel mogen doen zoals het assisteren bij bevalling, operaties en verschillende verpleegtechnische handelingen. Hierin moeten we goed onze grens aangeven, omdat we niet alles geleerd hebben.

Het is leuk dat we van alles mogen zien en doen maar ik weet niet goed wat ik moet verwachten. We zijn ingelicht over de moeder en kind sterfte bij de bevalling, dit komt wel veel voor hier in Afrika. We hebben ons hier op voorbereid en weten dat we heftige dingen tegen gaan komen.

Tijdens de rondleiding kregen we ook de kans om het mortuarium te bekijken. Bijna alles rondom de dood is hier anders dan in Nederland. Als mensen hier overlijden worden ze begraven. Een crematie is alleen bedoeld voor mensen die slechte dingen hebben gedaan in het leven bijv. criminelen. Wanneer er iemand overlijd duurt het minimaal 3 maanden voor de begrafenis plaatsvindt. In die drie maanden ligt het lichaam in het mortuarium.

De nabestaande dragen gedurende 3 maanden zwarte kleding. Tijdens de begrafenis is er een groot feest om het verlies achter zich te laten. Het is de bedoeling dat de nabestaande daarna weer hun leven oppakken en doorgaan. Er wordt niet over de dood gepraat, er wordt eerder aangemoedigd om er niet aan te denken en verder te gaan.

Ze maken hier een kist die speciaal voor de overledenen is bedoeld. Is het bijv. iemand die altijd schoenmaker was kunnen ze een kist maken in de vorm van een schoen.

Het mortuarium zelf was ook erg anders dan in Nederland. Omdat de lichamen langer dan 3 maanden kunnen blijven liggen worden de lichaam op een andere manier verzorgd en koel gehouden. Ook liggen er een hele boel lichamen bij elkaar en dit hebben we gezien. Ik was erg geschrokken, maar na een paar gesprekjes kan ik ook bedenken dat dit bij de cultuur hoort.

Verder zijn we deze week nog naar de Wli Waterfalls gegaan. Dit was echt super mooi! Binnenkort gaan we naar een grotere waterval toe.

We hebben ook nog mijn 21^e verjaardag gevierd: eerst de hele dag aan het zwembad gelegen en in de avond zijn we lekker wezen uiteten! Daarna hebben we nog tot middernacht met z’n alle buiten gezeten, heel gezellig!

Vandaag hebben we onze eerste dag gehad in het ziekenhuis. Dit is mij goed bevallen! Volgende week ga ik hier meer over vertellen.

Liefssss Ruth

Aankomst Golokwati

Hoi iedereen!

Op dit moment heb net al mijn spullen uitgepakt en alles een beetje kunnen ordenen.

We zijn gisteren rond 15:00 uur Ghanese tijd (dat is dus ongeveer 2 uur vroeger dan Nederlandse tijd) aangekomen in het huisje. Iedereen was harstikke moe.

We hadden 2 vliegreizen erop zitten voordat we aankwamen in Accra. Vervolgens moesten we nog 4 uur reizen in een busje naar Golokwati waar we verblijven.

Na de vliegreis werden we opgevangen door mrs Mawutor. Een hele lieve vrouw die met ons mee zou reizen naar Golokwati. Eerst gingen we met z’n alle ontbijten in een soort huisje. Mrs. Mawutor en haar zus wilde graag het ontbijt maken voor ons. We kregen een soort van tosti, heel lekker. Tot nu toe zijn de mensen heel erg gastvrij en vriendelijk.

Ik was zo moe maar eenmaal in het busje vond ik het zonde om te gaan slapen. Je zag zo veel langs de weg. Toen we het vliegveld uitreden zag je op een grote weg erg veel bedelaars langs de auto’s lopen. Best heftig om te zien vond ik. Mensen die beide benen missen en op straat leven. Of een moeder met een baby’tje op haar arm die aan het bedelen is.

Het verkeer is hier ook best wel chaotisch. Er staan zowat nergens borden, het lijkt of iedereen maar wat doet op de weg. Ook langs de dorpjes waar veel mensen langs de weg lopen, wordt heel hard gereden. Later zagen we ook dat je in ons busje niet eens kon zien hoe hard je reed, want de teller was kapot.

Op sommige plekken zijn de wegen best prima. Ook waren er veel stukken dat er alleen een zandpad was. Of de weg liep zo schuin dat ik soms dacht dat het busje om ging vallen!

Langs de weg lopen ook veel vrouwen die alles mee dragen op het hoofd. Ik vind dit bijzonder om te zien. En ik zie ook dat kleine kindjes dat zo weer overnemen van hun moeder bijvoorbeeld.

Toen we aangekomen waren in het huisje hebben we de kamer indeling gemaakt en het nodige uitgepakt. Ons huisje is best groot: 2 gezamenlijke ruimtes, 4 slaapkamers, 1 keuken en een toilet en douche.

’s Avonds hebben we nog kennis gemaakt met Alloys. Dat is een Nederlandse vrijwilliger hier en onze buurman waar we altijd terecht kunnen. We hebben bij hem gegeten en hij heeft ons wat dingen uitgelegd. Hij gaat ons aankomende dagen een introductie geven zodat we zelf uit te voeten kunnen volgende week.

Ik heb de eerste nacht hier goed geslapen. Ik moet wel heel erg wennen aan de hitte het is hier rond de 35 graden.

We gaan zo met Alloys naar Golokwati om het dorpje te bekijken. We zijn ook al uitgenodigd voor een mis in de kerk!

Leuk dat je mijn blogs wilt lezen! Ik schrijf er snel weer een!

Liefs Ruth

Reisblog

Hoi iedereen!

Zoals de meeste weten vertrek ik 27 april naar Ghana met 7 andere studenten. Ik ga daar 10 weken lang stage lopen in het ziekenhuis en daarna gaan we nog 3,5 week backpacken in Ghana!

Als je op de hoogte wilt blijven van alle ervaringen tijdens deze reis kun je mijn blog in de gaten blijven houden. Ik ga regelmatig verhalen foto's plaatsen, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest.

Als je automatisch een mailtje wilt ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of nieuwe fotoserie op de site staat. Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Laat gerust een berichtje achter!!! Leuk dat je me wilt blijven volgen!

Liefs Ruth!